Mam wrażenie, że tak bardzo dawno Cię nie widziałam. Czuję, iż jakaś część mnie desperacko próbuje Cię odszukać. Serce? A druga, ta bardziej rozsądna, twierdzi, że już dawno powinnam odpuścić. Mózg?
Czy powinnam się poddać? A może podjąć wyzwanie?
Może nie bylibyśmy dla siebie doskonali. Nikt nie jest. Możliwe, że po jakimś czasie stwierdziłbyś, iż nie jestem
'tą jedyną'. Ale czy byłbyś w stanie dać mi szansę? Mogłabym wtedy udowodnić,
że jestem Ciebie warta.
Potrafisz wywołać mój uśmiech. Nawet wtedy, gdy po prostu nic nie robisz.
Są takie dni, kiedy rutyna przybija. Kiedy wszystko wydaje się być beznadziejne. Sama nie wiem, co mam wtedy ze sobą zrobić. Brak Twoich czekoladowych oczu, dobija jeszcze bardziej.
Muzyka jest ze mną zawsze, nawet, jeśli nikt inny nie może.
Wystarczy znaleźć coś swojego. Coś, co pochłonie do końca. Można zatopić się w tamten świat i, choć na chwilę, bez najmniejszych wyrzutów, oddać się zapomnieniu. To pomoże, chociaż trochę.
