Stojąc nad przepaścią..

                   Mieszane uczucia zawładnęły moim ciałem, kiedy wychodziłam z domu. Starałam się nie myśleć, czy Cię zobaczę.
Nie powinnam się tym martwić, a jednak w moim gardle powstała wielka gula.

                   Czasami, stojąc nad przepaścią, robimy krok do przodu.

                   Stałeś, patrząc w bok. Mogłam dostrzec Twoje czekoladowe oczy, które tak uwielbiam. Kiedy wyłapałeś moje spojrzenie, ja odwróciłam głowę. Nie mogę sobie tego wybaczyć.

                    Każde spojrzenie, z ukrycia, w Twoje oczy, to powód, by kochać Cię jeszcze mocniej.

                     Słysząc w oddali Twój głos, poczułam się lżej. Pierwszy raz, od bardzo dawna, mogłam usłyszeć ten dźwięk. Moje serce zabiło mocniej, by później się uspokoić. Poczułam, że chcę słyszeć Twój głos częściej, obok siebie. Czułam, iż chcę, abyś mówił do mnie. Czy 
to mogłoby się stać?

                       Zrozumiesz wtedy, gdy poznasz, jak to boli.

                        To dziwne. Szukam Cię wzrokiem wszędzie, gdzie mogę. Próbuję znaleźć Cię w tłumie chodzących po chodniku, chociaż jestem pewna, iż Ciebie tam nie ma. Szukam Cię na korytarzu w mojej szkole, choć przecież chodzisz do innej. Bo kocham zbyt mocno.
_________________________________________
Przepraszam za przerwę. Nie będę wymyślała powodów, dlaczego nie pisałam. Myślę, że rozumiecie. c;