Nie można się przygotować..

                 Czasami chciałabym być tak po prostu szczęśliwa. Nie chcę udawać radości. Chciałabym cieczyć się życiem i mieć szczery uśmiech na twarzy...

                  To boli. Boli, kiedy stoję przed Tobą, a Ty mnie nie zauważasz.

                   Potrzebuję tego, byś mnie zauważył. Choć raz spojrzał. Chciałabym,
abyś się uśmiechnął, widząc mnie. Musisz wiedzieć, że jestem osobą, której możesz zaufać.

                      Mam nadzieję, że kiedyś zrozumiesz, jak bardzo Cię potrzebuję.

                     Często skręca mnie z tęsknoty do Ciebie. Tak, tęsknoty. Potrafię
zrobić wtedy każdą głupotę, aby wmówić sobie, że mnie nie obchodzisz. Ale to się nie udaje, ponieważ jesteś zbyt ważny.

                     Nie można się przygotować na prawdziwe cierpienie. Muszę pozwolić, by rozerwało mnie na strzępy.

                   Kiedy płaczę przed snem, bo nie umiem sobie już poradzić, przypomina mi się Twój uśmiech. To trochę pomaga. Jest lepiej, ale nadal po moich policzkach płyną łzy.

                     I śmiało  mogę stwierdzić, że jesteś moim cichym uzależnieniem, które
pochłania moją duszę.

                      Potrafię rano wstać z uśmiechem na ustach. Mogę udawać, że wszystko jest dobrze, choć wewnątrz rozpadam się na kawałki. Staram się nie pokazywać bólu, który siedzi głęboko w środku. Robię to dla Ciebie, bo to Twoje szczęście jest ważniejsze. Beze mnie będziesz szczęśliwszy.